Strach — A Fear Song
07 apr. 2020 - 12 apr. 2020
De straat terugclaimen. Het hart van de stad opnieuw doen kloppen, in de openlucht. Dat is het voornemen van La montagne magique, Les Riches-Claires, Théâtre des Martyrs en Théâtre National Wallonie-Bruxelles. Samen zetten ze een circustent in de openbare ruimte op voor zes uitvoeringen van Strach – a fear song, een spektakel van Patrick Masset.
Je angst recht in de ogen zien, haar bedwingen, sublimeren. Dat is wat Patrick Masset ons voorstelt, samen met drie acrobaten, een operazangeres en een pianist. Zijn werk rond die oerangst, die in elk van ons diepgeworteld is, vormt het uitgangspunt van een toenaderingspoging tussen de muziek- en de circuswereld.
Deze voorstelling vol zwaartekrachtsymboliek verkent al onze vertrouwde angsten – voor het verlies, de dood, de mislukking of voor het leven zelf. De dragers torsen en tillen de acrobate en de zangeres, terwijl die covers zingt van Leonard Cohen, Henry Purcell en anderen. Het doel is om letterlijk “de stem te dragen”, om gehoord te worden. Met die quasi dansende opeenvolging van acts, gaat Patrick Masset op zoek naar de authenticiteit van de lichaamstaal, zonder woorden of toneeltrucs te gebruiken. Hij tovert een oprechtheid tevoorschijn die bij elk publiek diep aankomt. Deze aanmaning om het leven met vertrouwen tegemoet te treden klinkt als een urgente en intense politieke boodschap.
De straat terugclaimen. Het hart van de stad opnieuw doen kloppen, in de openlucht. Dat is het voornemen van La montagne magique, Les Riches-Claires, Théâtre des Martyrs en Théâtre National Wallonie-Bruxelles. Samen zetten ze een circustent in de openbare ruimte op voor zes uitvoeringen van Strach – a fear song, een spektakel van Patrick Masset.
Je angst recht in de ogen zien, haar bedwingen, sublimeren. Dat is wat Patrick Masset ons voorstelt, samen met drie acrobaten, een operazangeres en een pianist. Zijn werk rond die oerangst, die in elk van ons diepgeworteld is, vormt het uitgangspunt van een toenaderingspoging tussen de muziek- en de circuswereld.
Deze voorstelling vol zwaartekrachtsymboliek verkent al onze vertrouwde angsten – voor het verlies, de dood, de mislukking of voor het leven zelf. De dragers torsen en tillen de acrobate en de zangeres, terwijl die covers zingt van Leonard Cohen, Henry Purcell en anderen. Het doel is om letterlijk “de stem te dragen”, om gehoord te worden. Met die quasi dansende opeenvolging van acts, gaat Patrick Masset op zoek naar de authenticiteit van de lichaamstaal, zonder woorden of toneeltrucs te gebruiken. Hij tovert een oprechtheid tevoorschijn die bij elk publiek diep aankomt. Deze aanmaning om het leven met vertrouwen tegemoet te treden klinkt als een urgente en intense politieke boodschap.
Je angst recht in de ogen zien, haar bedwingen, sublimeren. Dat is wat Patrick Masset ons voorstelt, samen met drie acrobaten, een operazangeres en een pianist. Zijn werk rond die oerangst, die in elk van ons diepgeworteld is, vormt het uitgangspunt van een toenaderingspoging tussen de muziek- en de circuswereld.
Deze voorstelling vol zwaartekrachtsymboliek verkent al onze vertrouwde angsten – voor het verlies, de dood, de mislukking of voor het leven zelf. De dragers torsen en tillen de acrobate en de zangeres, terwijl die covers zingt van Leonard Cohen, Henry Purcell en anderen. Het doel is om letterlijk “de stem te dragen”, om gehoord te worden. Met die quasi dansende opeenvolging van acts, gaat Patrick Masset op zoek naar de authenticiteit van de lichaamstaal, zonder woorden of toneeltrucs te gebruiken. Hij tovert een oprechtheid tevoorschijn die bij elk publiek diep aankomt. Deze aanmaning om het leven met vertrouwen tegemoet te treden klinkt als een urgente en intense politieke boodschap.
