Joachim Caffonnette trio

Joachim Caffonnette is een dichter, een dromer ook. En zoals in elke dichter sluimert er een zekere breekbaarheid in hem. Het is dan ook geen toeval dat het vorige album van zijn uitmuntende trio verwijst naar een gedicht van Rimbaud met iet of wat sombere verzen. Met behulp van muzikale gedichten maakt Caffonnette ons bewust van de ongelijkheid en de onrechtvaardigheid in de wereld. Het grootste deel van zijn composities is overigens opgedragen aan de migranten die verdwenen zijn in de Middellandse Zee en, meer algemeen, aan de slachtoffers van de waanzin van een ontmenselijkte wereld. Om de toehoorder bij de les te houden, wisselt de pianist de introspectieve momenten af met ronduit swingende passages. In de loop der jaren heeft Joachim Caffonnette zijn eigen taal ontwikkeld en heeft hij sterke banden opgebouwd met contrabassist Soet Kempeneer en drummer Jean-Baptiste Pinet. Dat staat garant voor composities die, op het buitensporige af, verfijnd en op maat gemaakt zijn. Nu eens doen ze denken aan het tachisme of impressionisme, en dan weer roepen ze veeleer het hyperrealisme op. Onder de schijnbaar lyrische en sensuele muziek gaan hevige emoties schuil. Daar dient poëzie tenslotte voor. Net als de jazz.