Lisiecki & Mendelssohn

Lord Byrons Manfred is, naast Mary Shelleys Frankenstein, een van de bekendste 19de-eeuwse horrorverhalen. Geestbezweringen, middeleeuwse kastelen in woeste berglandschappen en een Faustiaanse protagonist die bij zijn dood zowel de hemel als de hel vervloekt, vormen de kern van dit door en door romantische leesdrama. Robert Schumann was er zodanig van onder de indruk dat hij toneelmuziek schreef bij de Duitse vertaling. De ouverture van deze toneelmuziek vat Manfred uitzonderlijk goed samen en werd deel van het concertrepertoire.In tegenstelling tot Schumann stond Mendelssohn allesbehalve bekend als een lijdende kunstenaar. Componeren kostte hem weinig moeite: zijn Eerste pianoconcert schudde hij in enkele dagen tijd uit zijn mouw. De pianopartij zou Mendelssohn niet eens opgeschreven hebben: die speelde hij bij de première uit zijn hoofd. Verdere uitvoeringen van Clara Schumann en Franz Liszt zorgden ervoor dat Mendelssohns Eerste pianoconcerto bijzonder populair werd.Het werk dat nu bekend staat als zijn Vierde symfonie, begon Robert Schumann een paar maanden na het voltooien van zijn Eerste symfonie te componeren. De première in december 1841 was echter desastreus: Mendelssohn was als dirigent niet beschikbaar en het pianoduet dat Clara Schumann en Franz Liszt als publiekslokker speelden, deed Schumanns slecht uitgevoerde Symfonie in d klein verbleken. Meer dan 10 jaar later nam Schumann zijn symfonie weer ter hand, bracht ingrijpende wijzingen aan en publiceerde ze vervolgens als zijn Vierde (en ook laatste) symfonie.