Sous les pavés, het strand

Sous les pavés, la plage / Onder het plaveisel, het strand was dé slogan van mei ’68 in Parijs. Deze lente herdenken we niet alleen dat verzet. In 2018 is het tevens een halve eeuw geleden dat de Leuvense universiteit linguïstisch in tweeën gesplitst werd: een gevolg van de enige grote revolte van een jonge generatie in België. De jongeren, de naoorlogse babyboom-generatie, lieten zich leiden door de roep naar vrijheid en verzet tegen de gevestigde orde die toen in de hele westerse wereld weerklonk.

50 jaar later slaan studenten van de beide Leuvens — LUCA Drama (Leuven) en de theateropleiding van IAD (Louvain-la-Neuve) — opnieuw een brug over de taalgrens heen. Hun voorstelling Sous les pavés, het strand wordt geen reconstructie van de woelige jaren ’60, noch een oppoken van de Belgische taalstrijd, maar een zoektocht naar wat studenten nu tot revolte kan bewegen. Aan redenen tot verzet geen gebrek, en toch: hoe pak je dat aan in de wereld van vandaag? Hoe weersta je aan de verleiding om weg te kijken? Hoe rijm je het geloof in de traagheid en schoonheid van verandering met de geschiedenis, die geweld vaak het laatste woord geeft ? De makers zoeken hun weg tussen oude en nieuwe concepten van revolutie. Eenduidig zal hun antwoord niet zijn; wel meerstemmig, meertalig en fris van de lever.