White Chamber // 36th BIFFF

In een niet zo verre toekomst gaat het niet erg goed met de Britten. Ligt het aan de Brexit of aan de réunie van Oasis? Geen idee, maar er moet een schuldige gevonden worden voor de bloedige burgeroorlog die het land van thee en scones verscheurt. Voor één vrouw is dat het minste van haar zorgen. Ze wordt half naakt wakker in een witte kamer en hoort een metaalachtige stem die de ene vraag na de andere afvuurt. Antwoorden komen er niet, want ze beweert bij hoog en laag niets te weten. Dat is erg jammer voor haar, want de vreemde plek waar ze zich bevindt is de meest gesofistikeerde folterkamer ooit.

De visuele stijl en de verhaallijn van White Chamber doen je denken aan die andere dystopische sci-fi cultklassieker Cube. Zonder te veel de pret te bederven, kunnen we zeggen dat de controversiële sociale psychologie-experimenten Milgram hier een lugubere hedendaagse update krijgen. Dit is de tweede langspeelfilm van de 25-jarige Paul Rashid (Servants’ Quarters) en je merkt dat je hier te maken hebt met een aanstormend talent. En zijn protagoniste is niemand minder dan Shauna Macdonald (The Descent, Howl, Nails) die in de meest stresserende situatie van haar leven verzeilt.