Christine Nicaise " Ataraxia"

Het werk van Christine Nicaise zou ons kunnen doen denken aan het Japanse concept « Wabi/Sabi », zo dierbaar aan Axel Vervoordt, waar kunst op respect voor de natuur en de verandering van de tijd gebaseerd is. Deze kenmerken zijn niet uniek voor Azië. De kunstenares zegt dat ze zich nooit heeft laten inspireren door filosofieën uit het Verre Oosten. Ataraxia is de titel van de tentoonstelling. Dit concept dateert uit het begin van onze westerse beschaving en wordt toegeschreven aan de Griekse filosoof Democritus. Hij pleit voor de rust van de ziel en de beheersing ervan door de exacte toe-eigening van de waarde van de dingen. Deze matiging leidt tot de harmonie van het bestaan. Als je kijk naar het werk van Christine Nicaise ,zie je dat de achtergrond waar alle tijden ingesloten lijken, versmelt met de ruimte. Aan de andere kant, heeft de lijn in al zijn scherpte niet het geduld van de bodem, het is energie en komt voor als een soort belofte van een komst. Het bord dat Christine Nicaise op haar doek gooit, blijft voor onze ogen onleesbaar. Het wijst niet aan, stelt niet, beperkt niet. Het is het absolute teken, dat bestaat vóór enige structurering, vóór enige grammatica.