Sébastien Bonin - 'Documenti'

De actuele schilderkunst blijft zichzelf heruitvinden door zich te voeden met haar rijke verleden en min of meer ongeziene formules uit te proberen die stroken met de esthetiek van deze tijden. Aangezien het digitale niet ontbreekt in de invloeden van vandaag, zijn heel wat beelden – en uiteraard de schilderkunst, zowel abstract als figuratief – samengesteld uit min of meer eenvoudige of complexe banden tussen meerdere onderwerpen die worden samengebracht. Deze benadering werd ook gebruikt in de pop’art en in de zogenaamde relationele kunst van de jaren ‘70. Het huidige beeldende werk van Sébastien Bonin bevindt zich qua conceptie en lay-out precies op de snijlijn van al die gegevens. Het ontleent, extraheert, herdefinieert en stelt opnieuw samen om ongeziene beelden aan te bieden. Nieuw modernisme Dit schilderij van Sébastien Bonin is niet gemaakt in een streven naar nieuwigheid op zich, wat niet echt zin heeft. Het is meer een eerbetoon aan de schilderkunst waaraan het een eigen bijdrage wil leveren, zich bewust van een zeer rijk erfgoed waardoor het nieuwe mogelijkheden kan verkennen. Hij beoefent er ook een soort syncretisch nieuw modernisme in. Op basis van picturale reproducties in kunstboeken, voornamelijk uit de 19de en het begin van de 20ste eeuw, concentreert de schilder zich op min of meer belangrijke details waarvan hij enkel het landschapsmotief behoudt, en elke menselijke aanwezigheid of uiting schrapt. Op zijn eigen nerveuze, expressieve wijze, met een levendige penseeltrek, reproduceert hij deze onderwerpen. Ofwel geïsoleerd op onregelmatige kleine dragers (hout), ofwel in een soort postkaartformaat op kleine witte doeken, gecentreerd of verschoven. (Claude Lorent, Arts Libre, 7 januari 2019)